Czasami sobie myślę, że los spłatał mi okrutnego figla: wrzucił mnie w niezrozumiały świat, którego nie potrafię ogarnąć.
Tkwię w nim po uszy, chociaż nie chcę.
Świat bawi się mną, ciągle wystawia na próby, których regularnie nie zaliczam.
Systematycznie stawia mnie w sytuacjach, których nie rozumiem i których nie potrafię rozgryźć.
Przekazuje informacje tajemnym, zakodowanym szyfrem, zapominając podać do niego klucz.
Ignoruje moje potrzeby, dociskając na maksa, aż pęka granicą i rozsypuję się na miliony drobnych kulek, z których każda pędzi w swoją stronę. Część z nich ginie gdzieś bezpowrotnie, zabierając resztki nadziei, że coś z tego można zrozumieć.
Kiedy kolejny raz się okazuje że jestem nikim; pyłkiem, atomem, kłaczkiem kurzu.
Że nieważne jak bardzo będę się starać to i tak nic to nie zmienia.
I tak dzień za dniem, noc w noc, wciąż to samo, znikąd zmiany.
Życie to jednak kiepski dowcip.

Życie jest piękne, choć czasem daje w kość. Owszem tacy jak ty… i jak ja kiedyś, mamy trudniej. Ale mamy też łatwiej – bo widzimy sprawy z innej perspektywy, widzimy szerzej i myślimy szybciej.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
To prawda. Tylko z zaletami też jest problem. Jak dostrzegasz coś czego inni nie widzą, to się wymądrzasz. Jak spojrzysz szerzej, to słyszysz że tej odpowiedzi nie ma w kluczu. Albo ludzie nagle milkną gdy zaczynasz sobie rozkminiać jakieś abstrakcyjne rzeczy. Czasami to boję się odezwać żeby nikt nie poczuł się urażony lub głupi.
PolubieniePolubienie
no tak, to bywa nieco uciążliwe te wieczne fochy i dąsy ludzi. Ale nie sądzisz, że przynajmniej ci, którzy znają cię dłużej powinni wiedzieć, że jak bywasz niemiła to to nie jest zamierzone, że chciałaś dobrze tylko ci nie wyszło? Daj sobie trochę taryfy ulgowej, a zacznij nieco więcej oczekiwać od otaczających cię ludzi. 😀
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Im więcej oczekuję tym bardziej jestem rozczarowana. Może to stąd ten posępny nastrój.
PolubieniePolubienie